10 Mayıs 2014 Cumartesi

Meçhul


Kaç milyar insan geldi geçti şu dünyadan, kimler hatırlanıyor ?  Bir buluşa imza atanı, bir kahramanı, adını tarihe yazdıranları kısaca. Bir de çok fazla iş yapmış, olayların arka planında duran, büyük fedakarlıklar yapmış ama kimsenin bilmediği, hatırlamadığı insanlar var. Ben en çok bu insanları düşünüyorum. Onların adını bile bilmiyorum, belki kimse hatırlamıyor onları ama ben onların bu dünyadan gelip geçtiklerini biliyorum. Bu yazım onlara.

Normalde turistlik olarak gideceği bir dağda üstüne AK-47 mermileri yağan dostum, sen çok fedakarlıklar yaptın, arkadaşlarının hayatını kurtardın ama kısa bir anma töreniyle silinip gittin. Seni unutmadım ben.

Kanser olduğunu öğrenip, sevdiği insana mutsuz bir hayat yaşatmamak için onu kendinden soğutan, nefret ettirten dostum. Senden nefret edildi belki ama hep sevdiğinden yaptın. Seni unutmadım ben.

İlkokuldaki küçük velet ! Sırf arkadaşın o soruyu bilip öğretmenin vaat ettiği ödülü alsın diye kendi cevabını arkadaşına verip kendi kağıdına bilerek yanlış yazdın. Herkes arkadaşını alkışlarken sen arkalarda onu izliyordun. Seni de unutmadım.

Kardeşi için böbreğini veren insan. Bir ömür boyu sırf sana borçlu kalmasın diye sır gibi sakladın bunu. Yeri geldi bilerek kötü davrandın yeri geldi onca lafı sinene çektin. Seni de unutmadım.

Tabağındaki köfteyi kendi evladının tabağına çaktırmadan atan, kendisine o kadar laf söylendikten sonra yine de gece evladının üstünü örtmeye giden, evladı bebekken uykusundan vazgeçen ve parmağını bebeğinin ağzına acaba nefes alıyor mu diye götüren anneler. Sizi unutmadım.

Sırf yolsuzluklara izin vermediği için üstüne iftira atılan memur. Sana ne iftira attılar, kim bilir nasıl suçladılar seni ve kim bilir nasıl insanlar senden nefret ettiler ? İnsanlar bilmese de sen doğrusunu yaptın. Seni de unutmadım.

Ve niceleri.

Aklıma geliyorsunuz hep. Bu dünyadan hafif adamlarla geçip gittiniz ama ben sizin varlığınızı biliyorum. İsminiz önemli değil. Sizi hatırlamam için belirli bir gün yok. Saçma sapan törenlerle sırf lafta anılmak için bir uğraş değilsiniz üstelik. Ansızın geliyorsunuz aklıma. Kafamı yastığa koyduğumda, yürürken, gülerken, gökyüzüne öyle dalıp giderken. Birileri bu dünyadan çok iyi işler yaptı ve gitti. Arka plandaydı onlar hep. Eğer şu yazdıklarımı bir kişi bile okuduysa onun zihninde bile canlanmaya başladılar bile. Yaptıklarınızın karşılığı eksiksiz verilecek elbet o gün.

Unutmuyorum sizi isimsizler.